Wandeling
Muziekbosroute - bewegwijzerd
We geven het maar meteen toe: met muziek heeft deze wandeling weinig te maken. Toch heeft deze wandelroute veel noten op haar zang. Zelfs de startplaats klinkt als muziek in de oren: Louise-Marie. De naam van dit gehucht op de grens van Ronse en Maarkedal is een eerbetoon aan de eerste Belgische koningin. Zij overleed op de dag dat de nieuwe kerk van dit dorpje werd ingehuldigd. Bovenop de Muziekberg, staat midden in het bos, en dat is geen legende, een prachtige toren die helemaal bij de wereld van ridders en prinsessen past. Het in 1864 uit ertssteen gebouwde torentje werd door de romantische zielen "de Geuzentoren" gedoopt. In lente van 1888 keek dichter Pol de Mont van op de toren uit over de omgeving en riep tot zijn vriend, Omer Wattez: "Maar dit zijn hier de Vlaamse Ardennen!" En zo kreeg deze streek zijn naam. Wie deze route in april of mei volgt, heeft veel kans om de schitterende boshyacint-tapijten te zien: adembenemend mooi!
Muziekbosroute - bewegwijzerd
Bezienswaardigheden
-
Een mooie lindendreef leidt je tot aan de Onze-Lieve-Vrouw La Salettekerk, de parochiekerk van Louise-Marie, een gehucht op de grens van Maarkedal en Ronse.
De parochie Louise-Marie ontstond rond 1850 uit de natuurlijke, sociale en geografische verbondenheid van inwoners uit de gemeenten Ellezelles, Ronse, Nukerke, Schorisse en Etikhove.
De eerste steen van de kerk werd gelegd in 1850. Dat de eerste Belgische koningin, Louise Marie van Orléans, overleed op de dag van de eerstesteenlegging van de kerk, zou de naam van de parochie Louise-Marie kunnen verklaren, hoewel dit niet zeker is. De kerk werd ingewijd in 1853, maar kende daarna nog verschillende verbouwingen. Zo dateert de klokkentoren, in neoromaanse stijl, uit 1899.
De kerk heeft een orgel van 1864, gebouwd door Maximilien Van Peteghem uit de bekende familie kerkorgelbouwers. -
Het domein is ongeveer 135 hectaren groot en wordt beheerd door het Agentschap voor Natuur en Bos. Midden in het bos vind je ook de Geuzentoren, een ronde toren opgetrokken in ijzerzandsteen. Het is hier dat in de lente van 1888 Omer Wattez met zijn Antwerpse literaire vriend Pol de Mont de naam Vlaamse Ardennen bedachten. Het Muziekbos is op haar mooist in de maanden april en mei, dan zorgen de boshyacinten of blauwe kousjes voor een prachtig tapijt.
De naam Muziekbos heeft oorspronkelijk niks met muziek te maken. "Muz" is Keltisch voor "moeras", een drassig stukje grond dat tussen vijvertjes ligt. De raadselachtige sfeer van het Muziekbos weerspiegelt zich ook in de talrijke mythen en sagen die zich in het bos afspeelden. -
Het Sint-Pietersbos maakt deel uit van het grotere Muziekboscomplex. Het Sint-Pietersbos is een erg gevarieerd bos en is bijzonder reliëfrijk. Kenmerkend voor het Sint-Pietersbos zijn de talloze bronnen, amfitheaters, bronbeekjes en de (voorjaars)flora. De variatie in vegetatie uit zich in een verscheidenheid aan plantensoorten. Bijzonder opvallend zijn ook de soms vrij grote aandelen dood hout waarop o.a. paddenstoelen aangetroffen kunnen worden.
-
In 1676 liet Christophe De le Tenre, pastoor van de Sint-Martinusparochie, deze kapel bouwen om de zondagsplicht wat te verlichten voor de gelovigen die veraf woonden.
Hoewel het bouwjaar barokke stijlkenmerken zou doen vermoeden, werd toch nog gebruik gemaakt van een eenvoudige laatgotische stijl. De op de zuidflank van de Muziekberg fraai gelegen kapel bestaat uit een rechthoekige ruimte met achteraan een klein koortje waartegen een sacristie aanleunt. Zij is in baksteen gebouwd, op een deels zandstenen sokkel, heeft korte spitsboogvensters in de zijmuren en een sterk gerestaureerd korfboogportaaltje in de westgevel. Een kleine dakruiter prijkt op het uiteinde van het met leien belegde zadeldak van de beuk. -
Op één van de hoogste toppen van het Muziekbos, weggestopt tussen de bomen, staat een middeleeuws uitziende ronde stenen toren, de Geuzentoren, gebouwd in ijzerzandsteen.
Het werd gebouwd door M. Scribe in 1864. De toenmalige eigenaar van het bos liet zich wellicht meeslepen door de mode van de tijd om vaak bizarre of romantische bijgebouwtjes op te trekken "Follies" genaamd, een modeverschijnsel dat vanuit Engeland overwaaide. Dit gebouwtje had echter wel degelijk een functie. Het werd geregeld beklommen door de eigenaar om van het omliggende landschap te genieten. Aangetrokken door Cécile Ameye van het Nitterveld kwamen hier omstreeks de eeuwwisseling geregeld kunstenaars van de natuur genieten". Valerius De Saedeleer en Herman Teirlinck vonden hier hun inspiratiebronnen. Ook Omer Wattez kwam hier met zijn Antwerpse literaire vriend Pol De Mont wandelen. Het is op één van hun tochten dat ze de toren beklommen. Dichter Pol de Mont keek vanop de toren uit over de omgeving en riep "Maar dat zijn hier de "Vlaamse Ardennen", en zo kreeg de streek haar naam... Op een paar passen van het torentje kan je een Gallo-Romeinse grafheuvel (tumulus) ontdekken.
www.visitronse.be
